Een diep, rustig leven.

Goeiemorgen.

Eén van mijn levende helden is de schrijfster Elizabeth Gilbert. Ik bewonder haar wijsheid, haar levendigheid en misschien vooral hoe ze zich heel puur en eerlijk durft laten zien.

Je zou denken dat deze best-seller auteur zichzelf als schrijfster beschrijft, maar 'eigenlijk', zegt Liz (ja, ik mag haar tutoyeren), ' is schrijven mijn hobby en is het grootste deel van mijn tijd gewijd aan mentaal in evenwicht blijven'.

Wat een goede reminder is dat.

Ik heb ook tijd nodig. Meer tijd misschien dan ik had gedacht. Ik heb veel gegeven, de laatste maanden, en nu is het tijd om te herstellen. Zonder einddatum, want die maakt het blijkbaar heel moeilijk om echt los te laten en te herbronnen.

En hoe moeilijk is dat in dit leven, in deze wereld, om los te laten. Af te blokken. Teleur te stellen.

Maar kijk, daar ga ik, zonder handen. Zonder duidelijk doel of eindpunt.

Vol vertrouwen.

Herkenbaar? Hoe gaat het met jou? Ben ik de enige die aan lijf en hoofd en ziel voelt dat het even genoeg geweest is? Hoe nemen jullie tijd voor rust en herstel?