B.

Veerkracht is niet de kunst om niet te vallen, maar de kunst om beter met je ongelukkige val om te gaan.

Om op zo’n manier ongelukkig te zijn dat je ernaar kan kijken zonder je er in te verliezen. Dat je het gewoon moeilijk kan laten zijn.

De kunst om te stoppen met het willen stoppen van lastige gedachten en gevoelens.

Alleen zo kan je effectief op lange termijn beter ongelukkig zijn - en daarmee ook beter gelukkig zijn. Want als je stopt met vechten tegen vervelende gedachten en gevoelens, als je uit die worsteling kan blijven, ontstaat er ruimte om voor iets anders te kiezen. Om naar je verlangens te kijken, naar je intenties, naar wat je wél zou willen en kunnen en mogen. En om daar dan in te gaan investeren.

Daar ligt je veerkracht: in het vermogen om te vallen en weer op te staan, om te wiebelen en daarna weer stevig te kiezen voor kracht en tevredenheid. Je balans houden kan alleen door te blijven balanceren.

In ACT (Acceptance and Commitment Therapy) is dat de kern: accepteren wat er is en daarna een nieuwe keuze maken. Het stoppen met vechten tegen vervelende gevoelens of gedachten noemen ze daar trouwens ‘Creatieve Hopeloosheid’. Prachtig toch.

Hoe wild zou het zijn, om met zijn allen wat vaker creatief hopeloos te mogen zijn?